Brugge tip: lunch
Zowel Bruggelingen als niet-Bruggelingen weten het al: de Markt van Brugge en ’t Zand zijn beter te vermijden als je een plaatsje zoekt om te lunchen. Maar waar moet je dan wel heen? Plaatsjes genoeg, absoluut maar je moet ze wel weten zijn natuurlijk. Onlangs ging ik lunchen in Phare de Vie, net buiten de Smedenpoort en eigenlijk ook niet zo heel ver van mijn deur gelegen. Heel goed te doen ook in combinatie met een dagje shoppen in Brugge want de zaak ligt op wandelafstand van ’t Zand. Ik was er al vaker geweest voor koffie in de namiddag maar nog nooit voor een lunch. De prijzen hielden me eerlijk gezegd wat tegen. Je mag toch wel rekenen op minstens 25 euro per persoon, drank inbegrepen, afhankelijk van wat je kiest natuurlijk. Je kunt duurder gaan eten, dat wel, maar voor een lunch vind ik het toch wel wat aan de prijzige kant. Maar, belangrijker, het is er wel superlekker en je wordt vriendelijk en snel bediend. Ook het interieur is enorm klassevol. Even reserveren vooraf is ook aan te raden want het zit er meestal bomvol.
En nog een Brugge tip: fashion!
Als je dan toch richting Smedenpoort en iets daarbuiten trekt, spring dan zeker eens binnen bij Villa Maria en al zeker in hun outlet. Villa Maria is een heel mooie kledingwinkel maar ook wel prijzig. De outlet, die er vlak naast ligt, geeft het hele jaar door 60% korting. Je moet natuurlijk wel wat geluk hebben. De beste momenten om koopjes te doen (ik spring nogal geregeld binnen aangezien het voor mij echt niet ver is) zijn februari en augustus, dan zijn de solden afgelopen en komt alle kledij die niet verkocht werd binnen in de outlet. Xandres, Hampton Bays, Karl Lagerfeld,… Noem maar op. En niet de stukken waarvan je denkt: “wie koopt dat nu?” maar echt hele mooie spullen. Dus met wat geluk kun je er mooie koopjes doen.
De jumpsuit discussie
Discussie is een groot woord… Maar vorig weekend werd ik op slag verliefd op een jumpsuit bij het doorbladeren van de Nina. Niks mis mee, natuurlijk, ware het niet dat mijn man een beetje gruwelt bij het woord jumpsuit laat staan bij het idee dat ik er één zou kopen. Maar kijk, in mei hebben wij een Eerste Communie in het vooruitzicht en in augustus een huwelijksfeest en de jumpsuit lijkt me wel een goede investering voor beide evenementen. Hij is wel zwart maar met een jasje in zomerse kleuren en hakschoentjes in diezelfde zomerse kleuren kan dat toch niet misstaan, zeker? En nog een argument is dat mijn ketting, die ik voor onze vijfde huwelijksverjaardag kreeg, er wellicht ook heel mooi op zou passen. Nu nog mijn man over de streep trekken…
Mocht je het willen weten, het gaat dus over deze.
Florian slaapt…
In de negen maanden brief aan Florian liet ik al weten dat ik een avondritueeltje had ingevoerd. In de hoop dat Florian zou leren wennen aan zijn eigen bedje en er ooit (mijn doelstelling is tegen de zomer) in doorslapen. De eerste twee en een halve week ging dat behoorlijk. Soms sliep hij eens blokjes van een uur, soms maar een half uur maar als ik dan ging kijken en hem even troostte, sliep hij weer wat verder. Hij slaagde er zelfs één nacht in om van 22u30 tot 5u30 door te slapen. Waarom het die nacht wel kon en daarna niet meer, is mij een raadsel. Oververmoeid misschien? Ik maakte dus kleine vorderingen met hem en had een klein beetje hoop dat het wel goed kwam. Maar sedert een viertal nachten is het plots weer gekeerd en niet in de positieve zin. Florian is gewoon niet in zijn bed te krijgen. Of eigenlijk: hij is er wel in te krijgen maar alleen als ik er zowat bij ga liggen, wat helemaal niet evident is in een babybed natuurlijk. Als ik wegga of ook maar aanstalten maak om weg te gaan, volgt er een vreselijke huilbui en wat ik ook probeer: (laten huilen of gaan troosten) niks helpt. Ik ben dus echt behoorlijk moedeloos aan het worden wat dat slapen betreft. En ja, co-sleeping is nog steeds de oplossing als wij zelf ook wat willen slapen maar na 9 maanden heb ik het er eerlijk gezegd een beetje mee gehad. De negatieve dingen eraan zoals je moeilijk kunnen draaien in bed of nog even lezen voor het slapengaan, een babysit laten komen om eens een avondje weg te kunnen, wegen door. Het is doordoen en niet opgeven maar het is zwaar. Tips of ideeën zijn meer dan welkom alhoewel ik denk dat ik al zowat alles geprobeerd heb.
Ai, hier de laatste tijd ook lastiger om Elliot in zijn bedje te krijgen, vooral ’s avonds. Hij is natuurlijk al maanden verkouden, nu nog eens de windpokken én een sprongetje erbij. In de opvang en bij mijn ouders slaapt hij wel goed, maar hier thuis lijkt het wel alsof hij niet wil slapen zonder ons. Het is precies alsof hij ’s avonds wakker wil blijven omdat hij ons een hele dag niet gezien heeft of zo. Gisteren zijn we een hele namiddag met hem op tocht geweest en heeft hij in de auto enkel korte dutjes van maximum een halfuur gedaan en zo heeft hij ’s avonds toch een dikke 2u in zijn bedje geslapen.
’s Nachts ligt hij tussen ons in, en dat zijn we helemaal nog niet beu. Maar dat gaan slapen ’s avonds, tja… Niet leuk he, want op die manier kan je zelf ’s avonds ook niets meer doen. Hier dus niet echt tips. Ik haal hem er meestal gewoon terug uit als ik merk dat het niet lukt. Geeft hij daarna opnieuw tekenen van vermoeidheid, dan probeer ik nog eens. Blijft hij flink anderhalf uur spelen zoals eergisteren, dan gaat hij gewoon met ons mee slapen om half 11…
Oh! Soms ben ik gewoon al “blij” om te lezen dat het hier niet alleen is dat het niet lukt. Slaapt Elliot al altijd tussen jullie in? Met onze dochter hadden wij de ervaring dat het slapen en inslapen wat op en af ging maar met Florian is het eigenlijk al miserie sedert zijn geboorte. En je hebt inderdaad geen avond meer of toch niet een waarbij je kan doen wat je wilt.
Elliot deed in ’t begin zijn overdagdutjes in de wieg in de living. ’s Nachts sliep hij in de draagmand die volledig tegen mijn kant van het bed geschoven stond. Tegen dat hij 3/4 maanden was, kon hij ineens niet meer in de living slapen en is hij overdag verhuisd naar zijn bedje in de slaapkamer. ’t Was wel altijd al zo dat hij ’s nachts in zijn bedje sliep en dat ik hem na zijn nachtvoeding ook teruglegde. Maar na zijn eerste ochtendvoeding rond 6/7u liet ik hem bij mij liggen. En toen hij startte in de opvang (toen was hij 7 maanden) merkte ik dat ik er zelf behoefte aan had om hem ’s nachts dichter bij mij te hebben, dus dan zijn we hem tussen ons beginnen leggen.
Ik vraag mij nu wel af of hij (in niet-zieke toestand tenminste ;)) zo vlot de switch maakt tussen overdag alleen in zijn bed slapen en ’s nachts in het familiebed omdát hij het eerste halfjaar van zijn leven ook ’s nachts in zijn eigen bedje sliep…
Grappig dat je schrijfsel zo herkenbaar is :), maar hoe kan dat ook anders, als mede-Bruggeling.
Die jumpsuit krijgt mijn goedkeuring. Veel geluk met de voorbereidingen van de communie!
Dat zal er inderdaad wel mee te maken hebben 🙂
Alle, toch al 1 stem voor de jumpsuit!
Mijn stem heb je ook voor de jumpsuit. Ik vind dat echt heel mooi, al denk ik niet dat ik het zelf zou durven dragen… Go for it!
Joepie! 2 stemmen al 🙂
Ah, ik moet dat eerst ook nog eens passen, hoor. Wie weet krijgt mijn man toch nog gelijk.