Voorwoord (die eigenlijk voor de rest niks met dit blogbericht te maken heeft):
Ik wil graag Talitha bedanken voor haar doorverwijzing naar mijn blog. Voor wie mij al een tijdje volgt… Weet ge nog die keer dat ik schreef over het feit dat ik niet meer kan reageren op andere blogs? Awel, dat is dus nog steeds zo. Mijn man heeft het al bestudeerd, ik heb al van alles geprobeerd en nog steeds wil het maar niet lukken. Dit gewoon eventjes ter info voor mijn blogcollega’s. Want dat is zo’n dingetje in de wereld van de bloggers… Gij reageert bij mij dus ik reageer bij jou en vica versa. Bij mij is het dus niet van niet willen maar echt van niet kunnen. En dus bedank ik Talitha hier eventjes in plaats van in een reactie op haar blog (en ja, ik heb het weer maar eens tevergeefs geprobeerd). Trouwens leuk om te zien dat ze oorspronkelijk van Ieper is, mijn geboorteplaats.
En dan nu het eigenlijke blogbericht:
Ik weet dat ik al een aantal keer heb geschreven over betalen op krediet. Eerder korte stukjes, zoals bijvoorbeeld in mijn “zoveel maanden Midland, Michigan”- verslagen, maar nu ik eindelijk het grote geheim achter “den Amerikaan met zijn portefeuille vol kredietkaarten” helemaal doorheb, wil ik eventjes de tijd nemen om er wat uitgebreider op in te gaan… Zodat “den Belg die tegen kopen op krediet is” het ook een beetje beter snapt. It’s my pleasure.
- Het is niet van mogen, het is van moeten: den Amerikaan en zijn kredietscore.
Elke Amerikaan heeft een kredietscore. Tenminste, vanaf het moment dat je 18 wordt en een kredietkaart en/of een lening aangaat, begin je met het opbouwen van een krediet-geschiedenis die dan weer wordt uitgedrukt in de vorm van een score. Die score begint uiteraard laag en de bedoeling is dat ge die zo snel mogelijk omhoog krijgt. Een hoge score betekent dat je een kredietwaardige persoon bent, wat dan weer een voordeel is als je naar de bank stapt om een lening te krijgen. Amerikanen met een slechte kredietscore kunnen enkel leningen aan een hoog tarief krijgen of krijgen helemaal geen lening. Met andere woorden: ge zijt gejost als ge een slechte score hebt. Ik hoop dat ge nog meezijt tot hier… Zowel mijn man als ik hebben op onze gsm een app staan om onze eigen kredietgeschiedenis en score te kunnen volgen. Dat ding heet Credit Karma en als ge dat open doet, dan zie je dit:
Nee, dit is uiteraard niet de mijne, maar net zoals Jill is mijn score voorlopig ook excellent (omdat je het per sé wou weten). TransUnion en Equifax zijn twee grote kredietbureaus die de scores bijhouden. Banken rapporteren de terugbetalingsgeschiedenis van hun klanten aan die bureaus en zo geven die bureaus jou een score. Voor de rest kunt je via die App ook volgen welke factoren er een rol spelen op je score:
Ons Jacqueline hier, die doet het zoals je ziet bijlange nog niet zo slecht. Ik zal niet in detail ingaan op elke factor maar wat misschien wel belangrijk is (om die portefeuille vol kredietkaarten dus beter te begrijpen) is dat total accounts slaat op het aantal kredietkaarten en/of leningen die je hebt lopen. Dit cijfer wordt pas een groen cijfer vanaf 10. M.a.w.: zodra je 10 kaarten (of 10 leningen of een combinatie met een totaal van 10 hebt), heeft dit cijfer een positieve invloed op je score. - De flaws in het systeem.
Dat je nog steeds niet begrijpt wat ik nu precies goed vind aan dit systeem, dat begrijp ik. Want ik ben ook lang niet helemaal mee geweest en nog steeds vind ik een aantal dingen gewoon ronduit belachelijk. Neem nu bijvoorbeeld de hard inquiries van Jacqueline (of van ons). Telkens wanneer je een nieuwe kaart wil aanvragen of wanneer je een lening wil aangaan, gaat de bank je kredietscore checken (wat begrijpelijk is aangezien ze zeker willen zijn dat je een kredietwaardig persoon bent). Dit is een hard inquiry. Vanaf 3 beginnen de harde inquiries een negatieve invloed te hebben op je score. Say what? Ja, je hebt het door (denk ik). Ge moet dus een goede score hebben om in aanmerking te komen om een lening of kredietkaart te krijgen maar als ze die score dan checken dan heeft dat een slechte invloed op je score. Volgens mij toch een serieuze flaw in het systeem. Toen wij hier dus nog maar pas waren (en zelfs nog niks van kredietscore hadden omdat die pas begint nadat je zes maanden kredietgeschiedenis hebt opgebouwd) had mijn man al direct 1 harde inquiry aan zijn rekker omdat we een lening aanvroegen voor onze auto (nochtans hadden we hen heads up gegeven van het feit dat we geen kredietscore hadden, ze hebben het toch maar schoon gecheckt). Maar goed. Het feit dat we dus toch die autolening hebben, heeft dan weer een positieve invloed op de score van mijn man. Zijt ge nog altijd mee?
- Ge doet eigenlijk profijt.
Na de technische kant van de zaak, kom ik nu eindelijk tot waar ik wou komen: het voordeel van op krediet kopen. Dat ge uw betaling gewoon wat uitstelt tot er weer wat meer geld staat op je rekening op het einde van de maand? Ja, dat kan een voordeel zijn. Op voorwaarde dat je dat geld hebt maar daar kom ik sebiet nog op terug. Het grote voordeel is de vele rewards die de verschillende kredietmaatschappijen bieden. Zo heeft American Express bijvoorbeeld drie types: de travelcard, de rewardcard of de cashback card. Met een cashback card bijvoorbeeld krijg je letterlijk geld terug per zoveel dollar die je spendeert met hun kaart. Of met de travelcard, mag je bijvoorbeeld altijd een extra handbagage gratis meenemen en kun je punten sparen waarmee je dan latere vluchten betaalt. Bijna elke winkel (van een zekere grootte) natuurlijk speelt hier ook handig op in. Stel dat ik bij de supermarkt waar ik altijd mijn inkopen doe, een kredietkaart aanvraag, dan krijg ik altijd 5% korting op mijn aankopen. Sinds kort hebben we een Banana Republic kredietkaart (een kledingketen waaronder GAP, waarschijnlijk beter bekend, ook valt). Dat betekent dus dat we altijd korting krijgen en meestal ook nog extra korting of betere korting… En dat we per zoveel dollar dat we uitgeven met deze kaart, waardebonnen krijgen om te spenderen aan kledij. - Denkt aan de gouden regel: als je het niet kunt betalen, moet je het ook niet kopen.
Het gaat er dus eigenlijk over om uw visie tegenover kopen op krediet te herzien. Tot voor kort was ik ook altijd heel weigerachtig om mijn kredietkaart boven te halen in plaats van mijn debetkaart. Tot mijn man mij erop wees dat we daardoor geld verloren. Geld verloren in de zin van dat we per gespendeerde dollar op de kredietkaart, punten krijgen en dat we als we aan een bepaald aantal punten zitten, rewards krijgen in de vorm van geld terug op onze rekening, of korting op een vlucht, of korting in een hotel (you get the picture, ik heb het hierboven al uitgelegd). Als ik dus mijn kredietkaart bovenhaal om mijn supermarktrekening van $50 te betalen of ik betaal die rekening met mijn debetkaart, het is een kleine rekening en het is geld dat ik toch moet uitgeven. Met mijn kredietkaart betalen betekent dus niet schulden maken. We weten dat het geld er is en dat als we het nu moeten betalen of pas binnen een maand dat geld er nog steeds zal zijn. Kopen op krediet hoeft dus niet te betekenen dat je jezelf in de schulden werkt. En als je dat doet, kun je er dus alleen maar bij winnen.
Ik weet het, het is geen evident onderwerp maar mijn doel was vooral om duidelijkheid te scheppen in het clichébeeld van de Amerikaan en zijn kredietkaarten. Het is nu wel duidelijk denk ik, dat ze één: geen andere keuze hebben en twee: er hun voordeel uithalen als ze er verstandig mee omgaan.
Recente reacties